#minidraak #giftig #2meter
Category Archives: Algemeen
De Groene Jonker
Zon, water en veel wind een ideale dag om de polder te verkennen.
WIDM vs De Mol
Ja ja, tijd voor iets compleet anders… Geen vakantieverslagen of wandeltochten maar een battle 🙂
Nouja geen vakantieverslagen, ongeveer een maand geleden zaten we in El Tunél een watertunnel op La Gomera, de ideale verstopplaats voor een mol, diep onder de grond waar de normale mens enkel zijn kop kan stoten aan het veels te lage dak…
We zijn dus ondertussen alweer iets verder en zoals elk jaar is de zoektocht naar de Mol ook weer begonnen. De eerste aflevering zagen we al op La Gomera ergens in de middle of nowhere en ondertussen is aflevering 5 alweer achter de rug. De beelden van de Dominicaanse Republiek geven alweer meteen een verlangen om snel weer 4 weken op pad te gaan…. Maar nu, De Mol in Vlaanderen is ook terug, te volgen via internet en met onbekende VN-ers, afgelopen maandag de eerste aflevering gehad en met de beelden van Argentinie staat de Mol Belgie meteen met 1-0 voor…. De opbouw de spanning de landschappen…. heerlijk genieten en zoeken, vooral de tijd doden tot de volgende reis we hebben nog een paar weken te gaan maar De Mol Vlaanderen staat na 1 aflevering op een verdiende voorsprong…. Wij gaan op zoek naar de bankroetlama 😀
Klompenpad
Afstand 10 km, Hoogteverschil minimaal, temperatuur koud…
We zijn weer terug, nouja alweer een paar weekjes ondertussen, terug in de kou. 2500 foto’s om uit te zoeken gelukkig dus nog momenten genoeg om na te genieten… Dit weekend maar weer voor het eerst de wandelschoenen aan voor een klein rondje onder de rook van Utrecht.
Gelukkig is er hier ook genoeg te genieten, ijsvogels, een goudhaantje, blubber paadjes en geen steile paden het is weer wennen maar de training voor de volgende expeditie is begonnen.
La La Laja – Hermiqua
Afstand 16.6 km
7:53 onderweg
2,9 km/uur 1775 hoogte meters
Lunch waterkerssoep
Nieuw dag nieuwe route, na een feestmaal gisteren met geit en zwart varkern zijn we toe aan de eerste echte tocht op dit eiland. Om half 9 worden we opgehaald door de taxi die ons naar la laya brengt onderweg zien we een grote donkere wolk met daarvoor een grote regenboog, wij stoppen net iets te ver midden in de donkere wolk. Het eerste uur bestaat dan ook voornamelijk in omhoog klauteren in een natte wolk, de tassen voor het eerst afgeschermd met een regen cover. Gelukkig is de weg omhoog goed te doen en staan we al snel bij de stenen puist die we gisteren al zagen, de steen of Los Roques zoals ze em hier noemen, is een vulkanische schoorsteen waar de onderste vulkanische activiteiten de lava door de aardbodem omhoogdrukt, deze vormt dan een kegel en koelt af zo zijn er in dit gebied vele vulkanische schoorstenen te zien.
We komen bij het punt waar de infoborden staan over de wandelingen en dit gebied en nog geen 2 seconde voor we aankomen stoppen er drie grote “la Gomera tours” bussen volgepropt met slippers en taarten. We lopen snel door want er komen zelfs Pakistanen uit de bus voor een snelle foto, gelukkig is er verderop een veel moeilijker te bereiken maar mooier uitzichtpunt waar we alsnog even van het uitzicht kunnen genieten.
De tocht gaat verder en de vulkanische rotsen en bloeiende madeliefjes maken plaats voor laurierbomen, een mooi donker golvend pad richting El Cedro. We slaan het bezoek aan een kapelletje over er was immers al genoeg tijd verloren aan ons uitstapje naar het alternatieve uitzicht, ook wisten we dat er nog een alternatief stuk zou komen. Na de lunch een lekker waterkers soepje gaan we richting een gat niet ver van de lunchplek af een donkere bijna droogstaande tunnel van zo een 800 meter lang zonder verlichting.
De tunnel net iets te laag om normaal te kunnen lopen gaan we voor de helft in tot een reflector, dit is het keerpunt en mogen we weer naar buiten. Dat de tunnel net te laag is bewijst de bult op mijn kop nu maar lopen door een bijna uitgedroogde water tunnel was zeker de moeite waard.
Dan volgt het pad omlaag, een pad met kleine treden en glibberige stenen het is langzaam omlaag. Bij een uitzichtspunt zien we een waterval van 150 meter lang echter is het stroompje nog geen meter breed het groen om de waterval heen in zeker mooi. We stoppen nog even bij een groot waterbassin vlakbij een kleinere waterval voordat we het laatste stuk naar beneden ploeteren, de knieën hebben het ondertussen zwaar genoeg gehad en een beetje rust zou lekker zijn. Het plaatsje komt dichterbij en we passeren 2 grote schoorstenen van lava, tussen de aardappel, mais, mandarijntjes en druiven. We zijn in het plaatsje en zoeken ons hotel op een papiertje bij de receptie staat onze naam en kamernummer verder is er niemand gelukkig zien we onze tassen al in de kamer staan, nu eerst even relaxen.
Roque faro
Afstand – 11,65 km
Duur – 5 ½ uur
Hoogte van 750 > 1800 > 750 meter
Maar eerst gisteren, gisteren was een hangdag met een boodschapje en een kleine wandeling van 5 km naar San Andres en dat was het dan wel, even bijkomen van de steile wandelingen van de afgelopen dagen. In het plaatsje een leuk pleintje met een kerk en wat cafetaria rondom, tijd om de eerste tortilla te proberen (daar hoort natuurlijk wel een klein biertje bij.)
Snel terug, spullen pakken, slapen en vroeg eruit voor het vertrek naar een nieuwe stek..
Aangezien de nieuwe stek pas bezocht kan worden vanaf 4 uur moesten we de dag maar goed besteden eerst om 8 uur aan vers broodje halen bij de spar (en een kerkje bekijken) om vervolgens via de LP 109 via een mooie dwars door het groen maar erg smalle weg uit te komen bij Roque Faro. Deze route is zeker een aanrader voor iedereen die hier eens land, 30 minuten en maar 1 tegenligger (natuurlijk zo een bananenkar) 3 tunnels en 2 uitzichtpunten tot nu toe de mooiste weg van t eiland.
Iets later staan we voor een kerkje, een korte wandeling van maar ongeveer 5 en halve kilometer omhoog om de tijd te doden…. Gelukkig gaf de GPS ook al aan dat we iets omhoog moesten dus we hielden al snel rekening met maximaal 6 uurtjes klauteren. De wandeling begon bij het kerkje en we zagen al snel een bospad (omhoog) hier loop je tussen de pijnsparren van 40 meter hoog, en dat gingen wij ook omhoog… Het was een tocht als kota kinabalu op Borneo lange stukken recht omhoog zonder eind in zicht… Gelukkig hadden we een doel voor ogen wat het toch net iets makkelijker maakt om omhoog te rennen, na 3 uur waren we aangekomen waar we moesten zijn, een rots met 2 bomen erop en 1 cache opzichte niet zo erg alleen even 7 meter omhoog naar een boom klauteren is toch niet zo makkelijk. De felle zon en een ruig briesje maakte het net ff iets zwaarder, echter is het landschap en de stilte hier zo mooi daar krijg je wel energie van. We hebben op de berg gelunched op een kaal stuk nog net in de schaduw, om ons heen alleen het geluid van de wind.
De weg naar beneden was alsof we een duin afgingen glijden over de naalden maar met een beetje rust (toch alle tijd) was het goed te doen. Achter ons verdwenen de telescopen weer uit het zicht, daar gaan we over 3 dagen naartoe nu eerst naar beneden eten en op zoek naar het nieuwe verblijf.
De lunch bij Roque faro was zeer goed een stuk geit en konijn gaf ons weer wat energie, waarschijnlijk komen we hier morgen weer eten om de home made geitenkaas te proberen.
Gelukkig was het ondertussen kwart voor 4 en waren we klaar om richting Ann en David te rijden meer wisten we eigenlijk niet van deze locatie. Na een paar slingerwegen komen we uit op een bijna onverhard pad recht omlaag. Uiteindelijk stuiten we op de gele casitas en hebben het doel bereikt een schitterend plekje in het noorden van la Palma dankzij de GPS weten wij nu wel waar het is… Helaas deze nacht geen vallende sterren het is hier wel donker maar helaas bewolkt gelukkig morgen nog een dagje hier..