Na het vieren van oud en nieuw in Bolivia met een gezellig feestje in een restaurant/bar (10 euro voor een wijntje, biertje, eten, een feestmuts en champagne) was de eerste van dit jaar echt een uitrustdag.
Oud en nieuw ging echt op z’n Boliviaanse zonder aftellen was het ineens 12 uur en ging de muziek vol aan, de straten vulde zich met dronken locals en we hebben geen vuurwerk gezien…
Snel door dus naar onze laatste dag waar we nog een bezoek hebben gebracht aan de maan vallei.

Een kleine wandeling tussen de mooi gevormde rotsen, hier nog een mooie kolibri gezien maar vooral het uitzicht op de stad en muele fel diablo waren erg mooi.

Na een uur weer de taxi in, op dat moment stond nog een trip naar een uitzichtspunt op de planning maar vanwege de regen toch maar besloten om terug te gaan naar het hotel.

Tjah straks is het nog een keer de tassen ordenen en morgen vroeg richting Nederland.

De laatste georganiseerde tour dit jaar. Met een gemeenschappelijke tourbus naar het titicacameer. De bus zit goed vol maar wij hebben ter plaatse maar een klein groepje, Ivan onze gids en ons 2-en . Na een tour de La Paz om iedereen op te pikken een toch van 3 uur naar het water. Onderweg nog een groot ongeluk gezien met een vrachtwagen en minibusje waarbij het er niet goed uitzag voor de passagiers in het busje.
De chauffeur zijn ze aan het uitzagen en achter het busje liggen 5 personen met een doek over het hoofd.
Snel door want hier wil je niet te lang bij stil staan.
Wat al snel blijkt is dat we niet de enige zullen zijn op het eiland in totaal rijden er 3 bussen vanuit la Paz naar de haven waar we met een volle boot naar het eiland toegaan.
De trip op het eiland begint met een trap van 250 treden die lijd naar een incabron, op ongeveer elke tree staatvde weg omhoog wel iemand. Door naar het hostel om de zware tassen achter te laten voor nog een laatste wandeling vandaag van 3940 meter naar een uitzichtspunt op 4070 meter. De tocht is best zwaar maar het uitzicht bovenop is wel erg mooi helaas geen zonsondergang maar wel zonnenstralen die door de dikke wolken prikken. Onderweg nog wel een welkomsbericht ontvangen dat we nu in Peru zitten ook weet geweest dus.

Hier nog even een cache gezocht en door naar beneden want echt warm is het niet op het eiland van de zon. Wel krijgen we ons eerste echte diner bij kaarslicht aangezien het hele hotel in het donker staat, geen licht en geen stromend water zelfs in de jungle hadden we meer luxe…

Aangezien de tweede dag ook niet zo heel bijzonder was voegen we deze maar toe aan dit verhaal.

Stenen, hostals & pizza
Veel meer is er niet te zien op het eiland van de zon, er is geen zon en we hebben weer in een kuil geslapen vannacht, het ontbijt was weer jam. Na het ontbijt door naar de zonnetempel, waarschijnlijk zijn we met Ankor wat teveel verwend.
Tijd om de bus terug te nemen naar la Paz om oudjaarsdag te vieren.

Weer een gigantisch ontbijt in de jungle zoals we hier ondertussen bijna gewend zijn. Na het ontbijt weer snel de boot in, dit keer geen bewolking maar vol in de zon. Onderweg naar plaatst van bestemming weer groepen papagaaien, een toekan, paar grote roofvogels en een capibara.
Op ground zero was het tijd voor een poging tot vissen, echter met een chocoladerivier en vol de zon op de bol ben je daar snel klaar mee, lijnen naar binnen het aas voor de reigers en tijd voor een wandeling.

Na een kwartiertje kwam herman met een raar stengeltje, “try this a little”, braaf als we zijn natuurlijk proberen blijkt het een soort verdovingsmiddel te zijn. Gelukkig maar een klein beetje geprobeerd maar het werkte wel voor 20 minuten. Iets verderop bij een paar poeltjes was de grond vol met dierensporen in het midden lag een kadaver, waarschijnlijk 2 dagen voor ons bezoek heeft hier een jaguar een wild varken gedood.

Op de terugweg nog genoten van de vele geluiden, zo jammer dat we weer weg moeten na de lunch.

Op de weg terug afscheid genomen van het groen, de bootchauffeur en de gids terug in Rurre. Hier was de wereld al meteen compleet anders, bij het hotel lag het zwembad vol met 100 bolivianen, op zich niet zo erg maar als je kamer 5 meter van het zwembad afligt wil je maar 1 ding, terug de natuur in. Om ons nog meer te laten wennen aan de wereld was er ook nog een kermis, vuurwerk en live muziek.

Welkom terug in de echte wereld gelukkig snel naar la Paz

Tjah wat hebben deze dingen gemeen, ze groeien of zitten hier allemaal in de bomen verstopt.
Maarja vandaag zijn we weer op pad gegaan en hebben we de rood blauwe papagaaien bezocht, na een simpele wandeling was d’r al snel uitzicht op de top van de gaaienberg, vanaf hier een schitterend uitzicht op de rondvliegende gaaien. Tussendoor nog een toekan gespot en ook nog de nesten bekeken, tjah niet heel lang want het stikt in deze jungle van de muggen (waarom geeft Android op het woord mug als alternatief kut?)
Na de lunch nog een ring gemaakt van palmolienoot en weer terug het bos is.
Gelukkig hebben we vandaag wel laarzen aan want een uitstapje door het water is hier normaal. De tweede wandeling van vandaag bracht al snel apen een grote groep capucijner apen iets verder kwamen we nog de bruine brulapen en zwart en witte slingerapen.
Als je op 1 dag zoveel ziet dan zit er maar 1 ding op na het diner nog een nachtwandeling maken. Ook nu weer vele dieren, kikkers, krekels, tarantulas, slapende vogels en als hoogtepunt nog meer apen!

Tjah het is allemaal moeilijk om in een verhaal te gieten maar we hadden hier makkelijk nog een weekje langer kunnen blijven ondanks de muggen. Nu gaan we genieten van de nachtgeluiden om ons heen, wat een rust….

Dan heb je zout kan je er niets mee… Gelukkig was het ook niet de bedoeling om vandaag de gehele dag zout te happen.. in overleg met onze gids besloten vandaag in plaatst van om 5 uur een half uur eerder te vertrekken en dat was maar goed ook.
Voor het eerst deze vakantie zijn we echt in het toeristische centrum beland.
Onze eerste stop was een cactuseiland in het midden van de zoutvlakte, hier waren we de enige die op tijd van aankwamen voor de zonsopkomst nog geen half uur later kwamen de volgende groepen al en uiteindelijk bij het ontbijt stonden er al 10 verschillende groepen.
Snel eten dus en weg hier, halverwege de zoutvlakte nog even een fotoshoot moment gehad met onze Zweedse vrienden wat wel resulteerde in veel lol en leuke foto’s…

Iets verderop was men druk bezig met de aanbouw van een nieuw zouthotel waarschijnlijk 1 van de stops voor de Dakar rally.
Daarna al snel tijd voor het ophalen van de bustickets, zo makkelijk als het de voorgaande keren ging verliep het nu iets minder soepel, als eerste gingen we naar ons ticketoffice waar we netjes onze kaartjes kregen. Bagage kon daar worden achtergelaten maar plots bleek dat wij ineens de tickets van onze reisgenoten in handen hadden, snel omwisselen en door naar de volgende plek. Bij ons ticketoffice wisten ze van niets dus uiteindelijk bij het tourburo gekeken, daar was alles op slot aangezien het lunchtijd was. Nogsteeds geen tickets dus.

Aangezien we toch moesten wachten eerst maar een bezoek gbracht aan het treinkerkhof vlakbij het plaatsje. Een berg roest en ook weer veel toeristen maakte deze plek meer een speeltuin. Bijna elke trein was wel voorzien van graffiti en ingekraste namen.
Na de lunch nogmaals proberen bij het tourburo hier was een mannetje druk bezig om zijn spullen te pakken voor een vliegreis naar la Paz, gelukkig dus net optijd voor de tickets.

En tjah dan is het 2 uur en de bus vertrekt om 8, wat ga je dan doen… Pcies een terrasje pakken en rustig wachten tot we kunnen. Ook hier was het snel duidelijk dat we niet als enige op een bus moesten wachten. Ondertussen zitten we nu in de bus, front row met uitzicht op een donkere weg, tijd om een poging te wagen om te slapen.