Dan heb je zout kan je er niets mee… Gelukkig was het ook niet de bedoeling om vandaag de gehele dag zout te happen.. in overleg met onze gids besloten vandaag in plaatst van om 5 uur een half uur eerder te vertrekken en dat was maar goed ook.
Voor het eerst deze vakantie zijn we echt in het toeristische centrum beland.
Onze eerste stop was een cactuseiland in het midden van de zoutvlakte, hier waren we de enige die op tijd van aankwamen voor de zonsopkomst nog geen half uur later kwamen de volgende groepen al en uiteindelijk bij het ontbijt stonden er al 10 verschillende groepen.
Snel eten dus en weg hier, halverwege de zoutvlakte nog even een fotoshoot moment gehad met onze Zweedse vrienden wat wel resulteerde in veel lol en leuke foto’s…

Iets verderop was men druk bezig met de aanbouw van een nieuw zouthotel waarschijnlijk 1 van de stops voor de Dakar rally.
Daarna al snel tijd voor het ophalen van de bustickets, zo makkelijk als het de voorgaande keren ging verliep het nu iets minder soepel, als eerste gingen we naar ons ticketoffice waar we netjes onze kaartjes kregen. Bagage kon daar worden achtergelaten maar plots bleek dat wij ineens de tickets van onze reisgenoten in handen hadden, snel omwisselen en door naar de volgende plek. Bij ons ticketoffice wisten ze van niets dus uiteindelijk bij het tourburo gekeken, daar was alles op slot aangezien het lunchtijd was. Nogsteeds geen tickets dus.

Aangezien we toch moesten wachten eerst maar een bezoek gbracht aan het treinkerkhof vlakbij het plaatsje. Een berg roest en ook weer veel toeristen maakte deze plek meer een speeltuin. Bijna elke trein was wel voorzien van graffiti en ingekraste namen.
Na de lunch nogmaals proberen bij het tourburo hier was een mannetje druk bezig om zijn spullen te pakken voor een vliegreis naar la Paz, gelukkig dus net optijd voor de tickets.

En tjah dan is het 2 uur en de bus vertrekt om 8, wat ga je dan doen… Pcies een terrasje pakken en rustig wachten tot we kunnen. Ook hier was het snel duidelijk dat we niet als enige op een bus moesten wachten. Ondertussen zitten we nu in de bus, front row met uitzicht op een donkere weg, tijd om een poging te wagen om te slapen.